Als je allemaal dezelfde taal spreekt, maakt het veel gemakkelijker.

Er zijn richtlijnen, er zijn belemmeringen, en die zitten handelingen allemaal in de weg.

Ik vind het een probleem dat richtlijnen niet helder zijn gedefinieerd, hierdoor weet je niet waar je aan toe bent.

Ik ben er tegen dat we hier een tegenstelling aan het creëren zijn, we hebben het steeds over netwerken en samenwerken. Terwijl juist de kunst is om de krachten te bundelen en de uitdagingen samen aan te gaan.

Ik geloof echt in samenwerking en verbinding en als je kijkt naar lokale initatieven, dan is dat een spiegel voor de samenleving.

Voor: nationale richtlijnen zijn nodig. Je wilt een burger in Maastricht immers dezelfde hulp kunnen bieden als iemand in Den Helder.

Voor: als iedereen alles op eigen houtje doet, wordt het chaotisch. Duidelijke richtlijnen laten genoeg ruimte voor lokale initiatieven.

• Voor: we hebben het in deze sessie over samenwerking, verbinding. Maar deze discussie bereikt het tegendeel, het is onnodig zwartwit en verleidt deelnemers ertoe om zich vast te graven in hun mening
• Voor: het woord ‘volgen’ is de kern – het zijn spelregels, geen harde voorschriften.

• Een patchwork van richtlijnen en initiatieven is beter. Alle initiatieven zijn belangrijk en ze beïnvloeden bovendien de nationale richtlijnen.
• We moeten niet alles top-down willen sturen.
• Een grote crisis houdt zich niet aan nationale grenzen. Maar de richtlijnen verschillen per land, zijn soms in conflict met elkaar. Als we alle richtlijnen moeten volgen, wordt het lastig.

Nationale richtlijnen zijn nodig, maar regionale en lokale initiatieven geven sturing aan nationale richtlijnen zou mijn oproep zijn. 

Dat vraagt een overheid die luistert naar behoeften van de samenleving en onderling (nationaal, regionaal en lokaal) en met deze lokale samenleving goed in verbinding is.

Naast mensen dienen ook dieren geëvacueerd kunnen worden. Hierin zitten grote verschillen tussen verstedelijkt gebied en landelijk waar met name de veehouderij is gehuisvest. De aanpak o.b.v. informatiepositie, handelingsperspectief, uitvoering en regie/ toezicht verschilt sterk per type bedrijfsvoering en locatie in het land.

Om enig perspectief te krijgen op een succesvolle evacuatie van dieren dient dit de nodige aandacht en (financiële) steun te krijgen om goed te kunnen voorbereiden. Rekening houdend met de bestaande lokale en regionale verschillen.

Als mens en overheid hebben we een verantwoordelijkheid voor de gezondheid en welzijn van de dieren die aan onze zorg zijn toevertrouwd. Zowel gezelschapsdieren als ook gehouden dieren voor productiedoeleinden.

Landelijke kaders kunnen helpen richting te geven en prioriteiten te stellen. Binnen de kaders moet voldoende ruimte zijn voor eigen initiatief.